Alexander Haus
Powieść Szczypce do kurczaków
Powieść, która dotyczy w gruncie rzeczy każdego z nas − bez względu na preferencje czytelnicze, przekonania i wykształcenie…
Mimo że „Szczypce do kurczaków” są czymś w rodzaju komedii, problematyka, którą porusza książka, ma się nijak do żartów, śmiechu i wygłupów. Dotyczy bowiem – co tu dużo pisać – bliskich relacji z drugim człowiekiem, w alegoryczny i absurdalny sposób książka ta obnaża postawę i stosunek współczesnego człowieka do związku i partnerstwa, stawia cały szereg retorycznych pytań o to, czy wolno lub nie porzucać dotychczas najbliższą nam osobę, oraz próbuje pokazać − w sposób dość przewrotny − jak należałoby postępować. Fundamentalnymi pojęciami w powieści są: honor, szacunek, współzależność i odpowiedzialność – omówione i/lub przedstawione w taki sposób, iż wydawałoby się, że ktoś tutaj sobie z nich – delikatnie mówiąc – drwi. Powieść nazwałem: powieścią hybrydową (łączy ona w sobie różne gatunki literackie), powieścią absurdalną (poprzez absurd obnaża opłakaną rzeczywistość i ludzkie postawy) oraz powieścią alegoryczną (za pomocą alegorii analizuje rzeczywistość i postawy, odzwierciedla je, a następnie dyskretnie uczy, jak nie postępować…).
Drodzy Czytelnicy: dziękuję za odwiedzenie mojego literackiego świata. Strona ta powstała m.in. z myślą o tych, którzy chcieliby rozczytywać się w literaturze pisanej przede wszystkim sercem i rozumem, a nie tylko − trendem (w utworach „subtelnych” i pełnych poetyckiego obrazowania)… Zapraszam wszystkich, którym znudziła się już sztampowa, ciosana równej długości zdaniami komercyjna proza; tych, którym leży na sercu jakość i przyszłość literackiego przekazu, oraz wszystkich wrażliwych ludzi. Posłuchajcie, proszę, moich wierszy i spróbujcie pokochać tę skromną poezję i prozę Alexandra Hausa. Niech literatura piękna naprawdę będzie piękna! Otwieram przed Państwem wrota do mojego literackiego świata i zapraszam do jego wnętrza…
Czytam prawdziwą
i wartościową literaturę
Aniela Amorowicz-Skurwiel to sześćdziesięcioletnia profesor – szefowa Katedry Relacji Miłosnych na UŚ. Porzucona przed dwudziestoma pięcioma laty przez niewiernego męża do dziś nie potrafi o nim zapomnieć. Wierzy, że Rzucariusz Skurwiel – niszcząc ich związek − dopuścił się tym samym straszliwej zbrodni. W akademickim świecie profesor próbuje walczyć ze współczesnymi trendami i dążeniami do samorealizacji, samozaspakajania czy asertywności, które szeroko propaguje m.in. młody doktor Feminicjusz Asertywniak czy wybitna Lasencja Szprycha-Dorżnięcia’łko (kierownik Katedry Merkantylizmu Cielesnego).
W tym samym czasie, na oczach wielu świadków, giną brutalnie różne, mniej lub bardziej znane, osobistości: znana sędzia, młody doktor, student Irokez…
Nadchodzi moment, gdy profesor Amorowicz, w towarzystwie jedynej przyjaciółki (Miłosierdzi), udaje się w podróż do Kalnikowa-Ołomujca, gdzie transcendentna i omnipotentna siła sprawcza wymierza ludziom sprawiedliwość…
To tyle, Drogi Czytelniku.
Życzę przerażającej i obrazoburczej lektury!
Kompozycja książki
To przede wszystkim powieść, w którą włączonych zostało paręnaście wierszy z tomiku „Rozmowy z Noe i rozprawa z Blasiusem”, z fragmentami narracji wierszowanej oraz trzema rozdziałami skomponowanymi na wzór tragikomedii greckiej. Książka zawiera w sobie zatem wszystkie trzy rodzaje literackie: lirykę, epikę i dramat, z dominującą przewagą epickości.
Alegorie i symbolika w książce
Alegoryczność całych obrazów/scen/rozdziałów
Refreny narracyjne w powieści
Wyciszyć dźwięk
copyright by alexander haus, 2019